《风雨渡扬子江》拼音版

元代吴莱

fēngyángzijiāng--lái

jiāng西láishǔzhíxiàwànjiāochǔ

cóngyángzizhǐsuànshānjiùshuǐjīngjīnshǐ

píngshēngzhuàngzhìzuìqīngzhōuàoyān

fēnglàngchéngcānghǎishūcháokāishuǐ

yànhuǎngjiànmǎnghuàngsāngyǎosuǒcǎoshùjiēdòngyáoshāoshāoyuántuóxiān

hēiyúnjīngzhǎngxīndiàomíngyuèbèigōngzhōng

yínjīnshānyǒuzhōngwàngqióngcǎishícháo

shuíqiāo齿chǐzhòunéngshénhuòyǒushēnyán

xiàngláitiānqiànyǒuxiànjūnshūfèichuán

sānchǔmínlèibiēliǎnghuáijiāngyóuxióng

jǐnfānshíyìngkōngtiěsuǒqiānxúnjìngrán

sāngjiāànshōuzhànchénwěichénglínchū

níngzhīzàozǒngérqiělǎnzhǎngchuānzūn

bēizāixiǎnwéibáiwǎngyīngxiónghuángwànzàishūzáogōngchíshānglèishén

吴莱简介

唐代·吴莱的简介

(1297—1340)婺州浦江人,初名来,字立夫,号深袅山道人。吴直方子。从学于方凤,博极群书。仁宗延祐七年以《春秋》举进士,不第。退居深袅山中,穷诸书奥旨,著《尚书标说》、《春秋世变图》、《春秋传授谱》、《古职方录》、《孟子弟子列传》、《楚汉正声》、《乐府类编》等书。后以御史荐,授长芗书院山长,未上卒。私谥渊颖先生。有《渊颖集》

...〔 ► 吴莱的诗(119篇)