首页 > 古诗文 > 沧浪亭 > 拼音版

《沧浪亭》拼音版

宋代胡珵

cānglàngtíng--chéng

wéncānglàngtíngwèizhuócānglàngshuǐ

xiānxiánmiǎozhuàngguānchǐ

fēiqiáokuàjìnzhélěi

zāochuángxíngwànwèngliáoqiángzhōushù

fèixìngzàitiānshùyòngguān

miǎn怀huáijiāyòushìzhōudàopíng

xiāngjūnxiánxiāngjūnziměidōngnánměi

wǎngjǐnhuòzàizhǐ

qīngyíngbiànbáihēizuòyǒngruòyānshǐ

suǒcúnzuìwēngwénchuí耀yàoxìnbǎishì

wàngjiǎogōngyǒngjiāshùyóuyǎngzhǐ

tóngláièrsānzigǎntànxiánzuò

piāolèixīnhànhuǐjūn

féngxǐngkuángwēngbiéchuíèr

juànzāilǎozhuànglùnshìfāngqiè齿chǐ

lièjiàngmàntuīzhemíngguāng

ānshàngtiānfēngchuīluòjūnwángěr

胡珵简介

唐代·胡珵的简介

宋常州晋陵人,字德辉。徽宗宣和三年进士,学于杨时、刘安世。李纲为相,理在幕中,为汪伯彦、黄潜善所忌,以尝润色陈东所上书,贬梧州。高宗绍兴初召试翰林,兼史馆校勘。秦桧主和议,理与朱松等抗疏极言不可,出知严州。罢职穷困而死。有《苍梧集》。

...〔 ► 胡珵的诗(7篇)