《诫儿侄八百字》拼音版

宋代范质

jièérzhíbǎi--fànzhì

shàngchūshìmìnglièpéngqiū

qīngpáochūncǎobáizhùchóu

shìhuìlóngfēiqìngwángtiānxiàliú

ěrliùpǐnjiēnǎitàiwèiyōu

fándēngjìnshìxuǎnshēngxiàochóu

guānshíkǎojiēchóu

zhìwèimǎnlíngyúnyóu

ruòyánpǐnwèibēishūláiqiú

shěngzhīzàisāntànjuélèiyíngmóu

jiāběnhánménguǎgōnghóu

xiānziyǒulìngdàoshàngyōuyóu

shēngféngshìduōwěishùnxìnshěn

rénhuànyǐntóngzhuāngzhōu

shànyǒuqìngqīngbáiwèimóu

fèngjiāxùnjìnxiū

shìqínyánxínghuǐyóu

chūménjiāoyǒufángshènwèixūnyóu

shěnggōngchángdiànkǒngduōtíngwéixiū

tóngniánzhìxuéduòwèiqiú

èrshízhōngjiǎchēngwěihuàwèiqiú

sānshíhànyuànxiàngyíngzhōu

shídēngzǎidiāoguānshìmiǎnliú

bèiwèixíngjiāngzhùtài

fēijiùhànshìchuānzhōu

tiānziwèixiácānyōu

huángrùnqiāncǎojiējìn

zōngfánjiǔrénzhǒngshēngguān

ménnèibǎidīngsēnsēnzhū绿

yuānxíngnèizhíyǐnzhōucóngshì

yuànjiānshěngguāngāojiēqīngměi

yóujiǎoxìngshēngyīnkǎozhì

cháoqiānxuánjuézhìmìngzhīyuēgōng

cánwèichángqín

suīránjiāróngsāizhòngrén

yóngyóngshíkuīchuòchuòqiānrénzhǐ

jièwèněrkuì

jièěrxuéshēnruòxiānxiào

fèngqīnzhǎnggǎnshēngjiāo

zhànzhànjīngjīngzàoshì

róngěrxuégànruòqíndào

chángwénzhūyánxuééryōushì

huànrénzhīwéihuànxuézhì

jièěryuǎnlechǐgōngjìn

bēiérzūnrénxiānérhòu

xiāngshǔmáochījiànshīrén

jièěrkuàngfàngkuàngfàngfēiduānshì

zhōukǒngchuímíngjiàoliángshàngqīng

náncháochēngqiānzàihuìqīngshǐ

jièěrshìjiǔkuángyàofēijiāwèi

néngjǐnhòuxìnghuàwèixiōngxiǎnlèi

jīnqīngbàizhějiē

róngěrduōyánduōyánzhězhòng

gǒushènshūmièwēicóngshǐ

shìfēihuǐjiānshìwèishēnlèi

shìzhòngjiāoyóuníngjiéjīnlán

忿fènyuànróngshēngfēngdāngshí

suǒjūnzixīnwāngwāngdànshuǐ

shìhǎochéngfèngángángzēng

zhīchéngfèngzhěěrwèiwán

suǒrénchúshī

shìzhòngrènxiáwèi

wèirénnánwǎngwǎngxiànxíng

suǒyuánshūyīnqínjièzhūzi

shìjiànqīngfèngshēnhǎohuáchǐ

féiqīngqiúyángyángguò

suīshìtóngliánháiwèishízhě

běnchénzāoféngyáoshùn

wèizhòngcáichōng怀huáiyōuwèi

shēnyuānbáobīngdǎozhīwéikǒngzhuì

ěrcáodāngmǐn使shǐzēngzuì

ménliǎnzōngsuōshǒumíngshì

míngshìjiǔhuájìngshì

shèngyǒushuāiyǒulóngháiyǒu

chéngjiānláozǒuduōdiānzhì

zhuózhuóyuánzhōnghuāzǎoháixiānwēi

chíchíjiànpànsōnghánwǎncuì

mìngyǒuqīngyúnnánzhì

xièzhūlángzàojìnwèiěr

范质简介

唐代·范质的简介

范质

范质(911年—964年),字文素,大名宗城(今河北邢台市威县)人。五代后周时期至北宋初年宰相。后唐长兴四年(933年)登进士第,官至户部侍郎。后周建立后,历任兵部侍郎、枢密副使等职。显德六年(959年),周世宗病危,托孤于范质等人。获封萧国公。乾德元年(963年),封鲁国公。次年罢相。同年九月去世,获赠中书令。范质曾主持编定后周的《显德刑律统类》,宋代第一部法典《宋刑统》直接来源于此法典。著有《范鲁公集》、《五代通录》等。

...〔 ► 范质的诗(2篇)