《题机声镫影图》拼音版

清代汪中

shēngdèngyǐng--wāngzhōng

piānzāotiānhányǎngjīngfēngtòngzhǎngfèiliǎoéshī

yánlòuzhīdōngjǐncánchōngsuìhuāngyánláidèngxiàhuícháng

zhīchéngkànmǎnsòngjiǔtīngzhōngpiānwèijuéhánxiāoyǒngyōuyōushínián

zhǎnghuǒtiānxiǎogāocánshìqīnjiānáojiàngān

cáidàoshèngzhǎngwèiyóuzhīpínjiànlèiréngzuòbiéchóu

duǎnyóuàiyúnfēiqiěwàngbǎiniánjiāngjǐnshìkōngnáng

guǎyīngbēizǎoxiánjiùliánjiǔzichéngshàng

yóu线xiànqínghánshàngyǒugāojǐnrényóushēngzuìláo

kōngtángrénzuòwēisāngèngjìngxiǎngtóngniánshìliángshìshēng

jīngbáiyúnkǒushuǐchánchánqīnniánliúshuǐwǎnghái

méijīnlǎoértuánluánchóuchàngqiánxiāomèngránxiàhuān

qíngjūnwàngzàicéngjīngshāngxīnshìlǎolèilíng

汪中简介

唐代·汪中的简介

汪中

(1744—1794)江苏江都人,字容甫。幼孤贫,赖母授读。少长,游书肆,借阅经史百家书籍,过目成诵,遂为通人。乾隆四十二年拔贡生。以母老不赴朝考。文章以汉魏六朝为则,卓然为清代中叶大家。笃志经学,尤精《周官》、《左氏传》,兼治诸子。与同乡王念孙、刘台拱为友,服膺顾炎武,自许为私淑弟子。曾应湖广总督毕沅之聘,撰《黄鹤楼铭》等文,传诵一时。后至杭州文澜阁掌《四库全书》,旋卒。有《广陵通典》、《春秋后传》、《容甫先生遗诗》、《述学内外篇》。

...〔 ► 汪中的诗(125篇)