《送梁少熙南还兼寄怀思伯》拼音版

明代梁有誉

sòngliángshǎonánháijiān怀huái--liángyǒu

zuóniánjūnxiāngyuánzhìxuěduìtánmèngmèisòngjūn西yángliǔhuángniǎo

rénshēngzōngānchángqiěxiàngyànshìqīngshāngkuángfēngchuīxiāngxīnshùràoguānchóugèngzhǎng

chóudàobiékànjūnāngzàngfēifán姿yāojiānbǎojiànjiāolóngshì

rénshēngguìděngjīngchénshìshàngguānqǐngkànjǐnxiùmiàozhōngshìpiāoyáoyúnwài

fēngyānnánzhòngchénshīguàxiōngshāndàorénbīngxuěyánbáihuīzhǔláirénhuán

mèngzhōngcéngxiāngxúnchùshēngxiāoqiūshānyànyuètiáotiáobiéjiǔbiéhòuxīnshīliàoqiānshǒu

zàntuōkuìěrxiántáohuāxiāngfǒu

梁有誉简介

唐代·梁有誉的简介

广东顺德人,字公实,号兰汀。与欧大任等同学于黄佐,有诗名。嘉靖二十九年进士,除刑部主事。与李攀龙等结诗社,史称后七子。因念母,称病归。杜门读书,虽大吏至,亦不出见。卒年三十六。有《兰汀存稿》。

...〔 ► 梁有誉的诗(204篇)