《次韵知府王仲行尚书鹿鸣燕古风》拼音版

宋代范成大

yùnzhīwángzhòngxíngshàngshū鹿míngyànfēng--fànchéng

rénzhòngyuǎnxínggōngzhàngjiànchū

shěnjīnyànjiābīnyǒuzèngxíng

gōngwénzhānggōngqīngshíjiè

liánpiānèrbǎiyánquàn

jièzhīshūmiǎnyúnpéng

zuòlínyàoshíyòngbīngxián

zhūshēngchéngtuōtuìnóng

míngniánshēngléiyōuzhépíngchǔ

bānxíngyuānbǎngtiēzhuìlóng

huítóuxiègōnggōngyánfēimàn

gōngmiàolángláiqiónglín

qiānzàixíngchóujuébáizhù

wényǒuzuòbìngjiēwèi

jīnchénméi驿dòngdàohéng

diàogāoyīnmánghánjiànguāng

shuíyún鹿míngfèizhènglài广guǎngwēi

dāngniánqúnhuìfāngjiàbiāo

chàngchóujiǔxièhòuxiāngláo

shìwànyúnjiāoqíngjiù

shuídāngjiāngshītánjūnshídōngdàozhǔ

范成大简介

唐代·范成大的简介

范成大

范成大(1126-1193),字致能,号称石湖居士。汉族,平江吴县(今江苏苏州)人。南宋诗人。谥文穆。从江西派入手,后学习中、晚唐诗,继承了白居易、王建、张籍等诗人新乐府的现实主义精神,终于自成一家。风格平易浅显、清新妩媚。诗题材广泛,以反映农村社会生活内容的作品成就最高。他与杨万里、陆游、尤袤合称南宋“中兴四大诗人”。

...〔 ► 范成大的诗(1993篇)