《七佛庵三十韵》拼音版

元代舒頔

ānsānshíyùn--shū

chūnduōqíngyīnyúndàiyóuzhǔ

dēnglíndànláobèizhuǎnshān

shídèngwēishēnjìnkǒng

sōngfēngxiǎngxiāoshēnghuājīn

záozáoshí齿chǐliánpánpánshān

chūtōngshìjuésuō

xiǎolínshēnguāntiān

kuàngxiōnglínghuāngshǒujué

suìxiǎnjiānshíwēishìyōu

qíngshēnshānshuǐjiāxìngqiǎnzhàng

ānxiāndēngrénquán

shìjiāngmièxīnshòuqīngjìng

chénshìxuānjiūshānményuǎnróng

jiānnánkǎizhūsēngluòlǎo

jiāngshuǐqīng怀huáihuáishāncuìníng

huāyīncéngyánniǎoyōuzhú

shǒufānchuángfānshēngjiējìngshú

chánxīnzhānshìwèizhǔzhōu

jūnzhèngyánmíngmínfēngqīng

xìngyángzhūbēidòngjiǎshēng

zàishàngjiǎngjīngtáiréngkōufēng

pínggāocéngcéngtiàoyuǎnshānchùchù

shíyǎnsōngluògēnyāoshùfēi

hóngzhàoméiliǎngyìnglán

tuìchāochénhuánxìngkōngwènzhóu

xīnyúnfēijǐngshū

绿shùbáiyuánqīngshāhuáng

chuānyuánhuōérkāimàiwèiliǎo

yóuchénfēngxíngjìnghuācǎo

míngmíngguīláizhǎngxiàoxiàshān

舒頔简介

唐代·舒頔的简介

舒頔(dí)(一三○四~一三七七),字道原,绩溪,(今属安徽省)人。擅长隶书,博学广闻。曾任台州学正,后时艰不仕,隐居山中。入朝屡召不出,洪武十年(一三七七)终老于家。归隐时曾结庐为读书舍,其书斋取名“贞素斋”。著有《贞素斋集》、《北庄遗稿》等。《新元史》有传。

...〔 ► 舒頔的诗(105篇)