首页 > 古诗文 > 郭孝子诗 > 拼音版

《郭孝子诗》拼音版

元代陈旅

guōxiàozishī--chén

jīntáiyǒuxiàoziguōshìmíng寿shòuyīng寿shòuyīngzhíqīnsàngzhòuwénshēng

chóngzhǒngzāisōngxuánjiōngshòuhányuèlèichūnqīng

shìróngméiméicháofèishuāngjīngjiùmíngxíngchūchéng

yuànyánzàngshēnzhàixīnníngrénwènxiàoziguòhuǐshèngsuǒchéng

xiàoziqiěfēigǎnshāngshēngyǒulèiqīnèyòngqíng

qīnzàinéngshìxínghuángquánxiāngjiànyòngmíng

wén寿shòuyīngbēishèngréncéngyǒuyánlìngmáng

zhǎngniányuèfēnhuáméiqiāngxīnjīngshìguōxiàozikuìnéngchēng

érshìshūhūnhuāsànqiūdēngqīnnéngkōngtiányīng

陈旅简介

唐代·陈旅的简介

(1288—1343)元兴化莆田人,字众仲。幼孤,笃志于学,不以生业为务。以荐为闽海儒学官。游京师,虞集见其文,称其博学多闻。荐除国子助教。出为江浙儒学副提举。顺帝至正初,累官国子监丞卒。有《安雅堂集》。

...〔 ► 陈旅的诗(123篇)