首页 > 古诗文 > 义侠歌 > 拼音版

《义侠歌》拼音版

明代宋濂

xiá--sònglián

xìngdǒngguówèiyuánqīngxuānjìnshìduōwénshēng

chūdiàojiāoshuǐ簿jìndōngmíngshìbié驿chéng

guānwèizàijīnrénméngzhōngyuánxiāngxiànyóusuìguīgēng

chōngtiānshǒuzǒulíngpīngliúshìgèngbiànxìngmíng

mǎifèng使shǐlìngxìngduōxiáhuì姿gèngpīngtíng

ránliánqīngpínxuéjīngyíngjuānshízuòwéishì使shǐxuányíng

fěnmàibáimàonánchéngcóngyōuhánhuàchūnjiōng

xīnqiǎogòugāolóusǒngzhūméngqiānjiēdōng西qiūfēngshúxiāngjīng

kāizūnzuìhuāyuèxiánguǎnpáoshēngqīngzhōngtànhuòlíng

zhǎngguìjìngwènzhīqiènéngjiāshìláoluòwèipēngpēng

qīngyuēěrzhīshíwèinánmángjiāyǒuqīncóngwènshēng

niànxīnzhémènghúnqióngqióngyánshìxiátiānxiàchēng

qīngzǎoyánqīngguīníngwèiyǒuxuānránguòméntíng

qiúránchēngmiànjiǔchǐzhǎngshēnxínggāoliúhǎoshìhànguànyīng

xiàménzuòxiàngyóushēngníngqīng使shǐqīngbàinǎiqièzhīxiōng

tóngyángshǐkāiyànluógōnghānyǐnzhízhìyuèyǐngqiányíng

shǔqiánshìzhèngzhòngjiājīngshìshíjīnrénlìngnánguānmíng

便biànchàxiànguāngǎojiēshòuxíngqīngyīnhuìshuōnéngshèng

nǎifènránqīngchéngmàojìnxiézizhēng

qīngfǎnzhìshìwèixiōngcānggàoshēnláishùpíng

ránqínguānmìngguǐzhēngqīnggǎnchuǎnyǒuyántīng

kòngláixiāngyíngmìnggòngwǎngwèixìngshǎotíng

qīngxiānsuíxiōng怀huáizhànjìngqièyǒuzhìpáozèngqīngyíngyíng

xiōnghuòchíjīnzèngshìzhīchéngcānghuángbiéjiùdàoyǒuxuányīng

chízhìhǎihǎizhōuzàishuǐhénglìngqīngqiándēngxùnlèijiànlíng

zhōurénjìngwèishìshénmíngwèifèngdòngwèiyánggēng

cáifāngnánànzàitíngsháojiǔduìqīngyǐnlùnyánchónghóng

chéntàirénniánjìnmàolíngchìshǒufǎnguóqíng

huángjīnèrbǎiliǎngqīngdāngzhìzhūyīnqīngxiègǎnshòujìngwěizhīxíng

qīngzhuīzhìménwàipáoruòxuánjīnghàiqiěxiàomèishíháoyīng

shìwèinéngleyǒu怀huáidāngzàiqīngqīngguībàiránjīng

wèicóngtiānjiàngwěnjiàxiānrén軿píngnánběiwàngjuéyīnhàoyóuzhēn

jīnchénzàijiàncǎozàiróngyīnyúnwèimíngmíng

érwángyànglièqiántínggènglángòngruǎnqiūhuāshàngqīngdēng

páodāngzhepáofènglànránchēngjīnmǎnzhōngzhùsuìruòjiǎnfènglíng

niánguǒzhìxiézhòngbìngxiāngrénjìngguānjiēyuējiànwèicéng

cháotíngqīngguāntiānchàwèixìngqīngyuēshìhànréngjiāojīn

duōwángzhuàngjìnshèdòngyíngshénhuòjiāchuílüèrénjiànlechéng

qīngnéngzhìbáizhòuruòchénmíngyīngàopiāoruòfēnghuǒshēng

wénxiáshǐměizhēngshòuēnnéngjǐnzhòngshēnqīng

wèishíshūchuánwénhuá耀yàojīngyíngqīngwèimíngjìnshìshèngjīng

nàiēnquǎnshǐxiūwèipéngzhuīshùxiázhědāngyīng

宋濂简介

唐代·宋濂的简介

宋濂

宋濂(1310—1381)字景濂,号潜溪,别号玄真子、玄真道士、玄真遁叟。汉族,浦江(今浙江浦江县)人,元末明初文学家,曾被明太祖朱元璋誉为“开国文臣之首”,学者称太史公。宋濂与高启、刘基并称为“明初诗文三大家”。他因长孙宋慎牵连胡惟庸党案而被流放茂州,途中病死于夔州。他的代表作品有《送东阳马生序》、《朱元璋奉天讨元北伐檄文》等。

...〔 ► 宋濂的诗(184篇)