《寿制使董侍郎》拼音版

宋代程公许

寿shòuzhì使shǐdǒngshìláng--chénggōng

qiūyúnyīnyīnbiānchéngqiūfēngfēibiānchén

huáiruánfēngliánxiànshǒuwǎngláishítíng

chóulóushàngzhǎngxiàohuánliùshíjùnjiēyángchūn

lǎowēngérkuāshuōyǐnliánniánqínyíng

huángmíngzài殿diàn西jiǎoēnjièliúwèixīng

liùbiāoqìngdāngzàidǐngfèiyáoshēng

qǐnggōngzhuóchéngdōujiǔzhǔkàn西shānyún

zhǐjiāngjiǔdèngzuòzhènkūnzhóupíng

liánérbèijiànkǎnjǐngshúzhīgōngshēnxīntíng

tiānshēngrénguānyùnshùwèiěrjiàoshānzhòngqīng

jiāngshíxúnjīnshàngliúxiǎnjiànlíng

qiángtiānjiǔjiùyànkùnshàngchěngníng

dǎnzhézhànyúngǎnxiàngjièzhòuhānmiánxiāochèmíng

zhīzhéchōngmiàofānglüèxiōngzhōngchìxíng

wénhǎishǒushuíyuánxiāngqīn

yǎngshìguānrénzhěqǐngníng

huángshèngyáoshùnzhǔbāoxiágòutāojuélíng

cháozhènzhàobáotiānsuǒzhǐjiāngyíng

西nángōngjiǔdǐngzhòngcǎozhīwēimíng

bǎoshūbānlánzhēnxuéshìzhènfǎnshòuzhūjiāngjūn

pínláichǒngguāngyǒuxuéwènguījīnglún

shǔcáigōngchóngxuéyángwén

gèngwàiwàiwàishēngbìngwèiháoyīng

shǔmínshēngjiāngōngjiǎnjiànjīnpín

zhānggōngshíchífēnkuānkuānfēn

shǔbiānchǔzhìjǐngōngtànqūn

kuìliángqiānchényōuduànwèishàngréngēng

shǔbīngshíwànjīnyǒugōngxuǎnliànsōujīng

jiāngjiāozhìduānzàiwěiānpínghéng

gōngxīnhúnjǐngshuǐyúnyúnwàiguānqíng

gōngcáixìnshìjiànsōngshàānqīng

wèishǔhàndànrèncuóhóuyòngzhèkāi西jīng

jiānguānhóushuōliángqiānfēnchuítóngqīng

yuàngōngwèiguóyǐnshǒushíyǐnxīnjīngyíng

cóngqiánguīhuìzhǎngàishìshìkànzhēngróng

pèijīngyángfēngchūzijiādòngchāosānqín

使shǐcuóhóuhóuzhuānměishǔshānzhīshímíng

shǎodàishānméngmìngguīxiāngyìnchóuyuánxūn

zuòshìshūēnróngquèguītánzhīshānmìngxiān

línzhuózhǎngshēng

程公许简介

唐代·程公许的简介

程公许(?—1251),字季与,一字希颖,号沧州。南宋眉州眉山(今属四川)人,一说叙州宣化(今四川宜宾西北)人。嘉定进士。历官著作郎、起居郎,数论劾史嵩之。后迁中书舍人,进礼部侍郎,又论劾郑清之。屡遭排挤,官终权刑部尚书。有文才,今存《沧州尘缶编》。

...〔 ► 程公许的诗(509篇)